Τί είναι η Πυελική Ανεπάρκεια;
ή όπως συνήθως αναφέρονται, οι ΚΙΡΣΟΙ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ…
Αναμφίβολα, η εγκυμοσύνη θα μπορούσε να αποτελέσει εξαιρετικό πειραματικό μοντέλο πρόκλησης φλεβικής ανεπάρκειας...
...αφού κατά την διάρκειά της λαμβάνουν χώρα σημαντικότατες φυσιολογικές μεταβολές, απαραίτητες για την ανάπτυξη του εμβρύου μεν, εξόχως επιβαρυντικές για τα φλεβικά δίκτυα της κυοφορούσας μητέρας δε.
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, λοιπόν, μπορεί να αναπτυχθούν οι αναφερόμενοι από πολλούς, μάλλον αδόκιμα, ως κιρσοί της εγκυμοσύνης.
Σε ποιά σημεία μπορεί να εμφανισθούν κιρσοί, κατά την εγκυμοσύνη;
Από άποψη τοπογραφικής εντόπισης, διακρίνονται τέσσερις κυρίως θέσεις ανάπτυξης των ιδιαίτερων αυτών κιρσών (στα κάτω μέλη, στα έξω γεννητικά όργανα, στον πρωκτικό σωλήνα, αλλά και εσωτερικά στην πύελο), με αντίστοιχα μορφολογικά χαρακτηριστικά, ενοχλήματα, εξέλιξη και επιπλοκές:
(Α) Κιρσοί αιδοίου
Δημιουργούνται εντός των μεγάλων χειλέων του αιδοίου, ενώ μπορεί να επεκτείνονται και ενδοκολπικά, τροφοδοτούμενοι από κλάδους της έσω αιδοιϊκής φλέβας ή και από την συνοδό φλέβα του κρεμαστήρα την ωοθήκη συνδέσμου ή και από άλλες αναστομώσεις με ενδοπυελικές φλέβες.
Παρουσιάζονται συνήθως κατά την διάρκεια του 2ου με 3ου τριμήνου της εγκυμοσύνης και είναι συνήθως ασυμπτωματικοί, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχουν ενοχλήματα όπως τοπικό αίσθημα βάρους. άλγους και καύσου.
Η εξέλιξη τους είναι καλοήθης και, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, υποστρέφονται πλήρως μετά τον τοκετό, καίτοι η έντονη εμφάνιση τους δημιουργεί ανησυχία και προβληματισμό για την εξέλιξη της εγκυμοσύνης, αλλά και του τοκετού.
(Β) Πυελικοί κιρσοί
Δημιουργούνται εντός της πυέλου, συνήθως γύρω από τα παραμήτρια, τον τράχηλο ή και το σώμα της μήτρας, τροφοδοτούμενοι, κυρίως, από τις ωοθηκικές φλέβες ή και από κλάδους της έσω λαγονίου.
Η παρουσία τους γίνεται αντιληπτή, συνήθως, κατά την υπερηχογραφική διερεύνηση κιρσών του αιδοίου και μπορεί να συνοδεύεται από ενοχλήματα, όπως αίσθημα βάρους και άλγους στο περίνεο, αδιαθεσία, δυσκοιλιότητα κτλ, ενοχλήματα, δηλαδή, που δεν είναι ιδιαιτέρως ειδικά κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά που μπορεί και να παραμείνουν και μετά από τον τοκετό.
Επίσης, σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να συνοδεύονται και από δυσμηνόρροια, δυσπαρευνία (δηλαδή άλγος και δυσφορία κατά την σεξουαλική επαφή) και να επιδεινώνονται μαζί με τα υπόλοιπα ενοχλήματα, χαρακτηριστικά κατά την παρατεταμένη ορθοστασία, τους καλοκαιρινούς μήνες ή και κατά τις ημέρες της εμμήνου ρύσεως.
Σίγουρα, η ανάπτυξη τους αποτελεί τον σημαντικότερο προδιαθεσικό παράγοντα για την ανάπτυξη αιμορραγικών επιπλοκών κατά την διάρκεια του τοκετού, σε σχέση με την συγκεκριμένη παθολογική οντότητα πάντοτε.
(Γ) Πυελικοί κιρσοί που επεκτείνονται στα κάτω μέλη
Αποτελούν μία υποεκτιμημένη αιτία ανάπτυξης κιρσών στα κάτω μέλη και, πολλές φορές, δύσκολο να διαφοροδιαγνωσθεί από την πρωτοπαθή Φλεβική Ανεπάρκεια, εξαιτίας της συνήθους επιδείνωσης της τελευταίας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Τα μορφολογικά χαρακτηριστικά αυτών των κιρσών δεν διαφέρουν ιδιαίτερα από αυτά των πρωτοπαθών κιρσών.
Ωστόσο, αυτό που συνήθως διαφέρει είναι η εντόπιση τους, αφού συνήθως δεν έχουν σχέση με τα στελέχη των σαφηνών φλεβών και επίσης, αναπτύσσονται σε άτυπες θέσεις με χαρακτηριστικότερη την οπίσθια ή και την έξω επιφάνεια των μηρών, αλλά και στην μηρογεννητική πτυχή ανεξάρτητα ή και ως επέκταση κιρσών του αιδοίου.
Επίσης, συνοδεύονται συχνά και με άλλες εκδηλώσεις της φλεβικής νόσου, όπως είναι οι ευρυαγγείες, (ιδιαιτέρως διογκωμένες στη συγκεκριμένη περίπτωση, σε σημείο που να είναι ακόμη και ψηλαφητές), ενώ αρκετά εντονότερα είναι και τα συνήθη ενοχλήματα της Φλεβικής Ανεπάρκειας, όπως και το οίδημα των κάτω μελών.
Σίγουρα, η ξεχωριστή αυτή κλινική οντότητα είναι δύσκολη να διαγνωσθεί, εφόσον δεν συνυπάρχουν και άλλες εκδηλώσεις πυελικής ανεπάρκειας.
Ωστόσο, η ύπαρξή της θα πρέπει να διερευνάται σε περιπτώσεις παραμονής συμπτωματικών κιρσών σε άτυπες θέσεις, ιδιαιτέρως σε πολύτοκες γυναίκες.
(Δ) Αιμορροΐδες
Η εμφάνιση ή η επιδείνωση των αιμορροΐδων, δηλαδή η απλή διόγκωση ή και η κιρσοειδής εξαλλαγή των φλεβών του πρωκτικού δακτυλίου είναι συχνές μεταξύ των εγκύων γυναικών και σίγουρα δεν σημαίνει κατά ανάγκη και την συνύπαρξη πυελικής ανεπάρκειας.
Ωστόσο, αυτή θα πρέπει να υπεισέρχεται στην διαφορική διάγνωση εφόσον συνυπάρχουν και άλλες εκδηλώσεις πυελικής ανεπάρκειας, όπως κιρσοί του αιδοίου και κυρίως, όταν τίθεται θέμα θεραπευτικής αντιμετώπισης της αιμορροϊδοπάθειας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης στην περίπτωση εμφάνισης επιπλοκών, όπως θρόμβωσης, αιμορραγίας ή φλεγμονής των κιρσών.
Πού οφείλεται η εμφάνιση κιρσών στην εγκυμοσύνη;
Οι σημαντικότεροι παράγοντες που μπορεί να συντελέσουν στην εμφάνιση των, λεγόμενων, κιρσών εγκυμοσύνης είναι:
- Η αύξηση του κυκλοφορούντος όγκου αίματος έως και 25-30% σε σχέση με το φυσιολογικό και κατά συνέπεια, η υπερφόρτωση των φλεβών και ιδιαιτέρως αυτών των κάτω μελών
- Η σημαντική αύξηση της ενδοκοιλιακής και ενδοπυελικής πίεσης (εξαιτίας της ανάπτυξης του κυήματος) και κατά συνέπεια, η αύξηση της πίεσης του αίματος στις λαγόνιες, αλλά και στις υπόλοιπες φλέβες των κάτω μελών από την - άμεση και έμμεση - άσκηση πίεσης σε αυτές
- Η αύξηση των επιπέδων της προγεστερόνης στο αίμα (προκειμένου να συγκρατηθεί ο πλακούντας και τη κύημα), η οποία ωστόσο ασκεί έντονα καταστρεπτική δράση-χαλάρωση του μέσου μυϊκού χιτώνα των φλεβών των κάτω μελών
Πόσο συχνοί είναι οι κιρσοί κατά την εγκυμοσύνη;
Η συχνότητα τους ποικίλλει στις διάφορες βιβλιογραφικές αναφορές, κυμαινόμενη από 2 έως 5% μεταξύ των πολύτοκων γυναικών, ενώ υπάρχουν ακόμη και αναφορές για την υποκλινική (δηλαδή χωρίς συμπτώματα) ύπαρξη πυελικών κιρσών σε ποσοστό μέχρι και 20% μεταξύ αυτών των γυναικών.
Είναι λοιπόν φανερό ότι κατά την διάρκεια της κύησης οι φλέβες της πυέλου, αλλά και των κάτω μελών, δοκιμάζονται έντονα.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κιρσοειδή εξαλλαγή τους και, ως εκ τούτων, δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότερες γυναίκες συσχετίζουν την εμφάνιση ή την επιδείνωση της φλεβικής τους ανεπάρκειας με τις εγκυμοσύνες τους.
Ωστόσο, είναι γεγονός ότι οι περισσότερες από αυτές τις μεταβολές είναι πλήρως αναστρέψιμες μετά τον τοκετό, οδηγώντας σε σημαντική ύφεση των κλινικών εκδηλώσεων αυτής παθολογικής της κατάστασης.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πώς γίνεται η διάγνωση της πυελικής ανεπάρκειας;